Birinin sizi çözüyor olması, sizi de tedirgin eder mi? Beni eder! Sen hiç üşenme yıllarca bağla, yıllarca bağla, -kendini. Sonra gelsin, bi cüret.. Neyse.. Benim de olayım bu belki! Kendimi içime içime sarmak bir yumak …
Sanki ejderhası var!
Sanki bu kadar köpeği koyacak barınağı yapmışlar da, köpekleri barınaklara alacaklarmış. Varsa alın tabii. Sokaklarda yaşamasınlar, kimseye zarar vermesinler, karınları doysun, üşümesinler, hastalıktan ölmesinler. Varsa alın. Hepsini alın. Ne yapacaksınız? Olmayan barınaklarınıza bütün köpekleri üst …
Oz büyücüsü!
Gitmek, seni terk etmek değildi! Terk etmek, artık kimseyi terk etmek olmadığında… Senden gitmek, kendimden gitmek değildi. Konuşmamak, susmak değildi ayrıca! Söylememekti sadece artık bazı şeyleri. Kurmamaktı bazı cümleleri.. Ve senden vazgeçmek, vazgeçmek değildi. Geçmekti …
seçilmiş yalnızlık..
-yalnızlığı nasıl bilirsiniz? -iyi bilirim! .. İskandinav mitolojisine göre, yalnızlık ve sessizlik tanrısının yaşadığı rivayet edilen kara delik ormanının tam ortasındaki yaşlı bir ağaçta şöyle yazarmış; “yalnızlığın herhangi bir noktasında sözcükler ortadan kaybolur ve ruh …
kendimi yedim!
Bir yazı yazmak geldi içimden. Sanki yıllar öncesinden, Bir his, Bir duygu, Bir harf, Bir şey işte, Dürttü beni. Hatırla dedi, kendini! Yeter unuttuğun.. Hem sen kim oluyorsun da unutuyorsun kendini? Ama öyle değil işte! …
sevgi emekse aşk neydi?
Sabahları uyanma sebebi miydi, Geceleri uyuyamama sebebi mi? Olur olmaz her şeye gülümseme sebebi miydi, Göremediğinde kalbini sıkıştıran bir mengene mi? Seni yeniden, Sözlere, Cümlelere düşüren, Vakti gelmiş gibi sanki, Sana yeniden şarkılar yazdıran, Içinde …
mutlu kadınlardık biz..
Ben yazardım, içimden geldiğince, sen okurdun içinden geçtiğince.. Ben yazardım, okurken sen; bağlanırdık birbirimize, -görünmeyen iplerle.. Sanki ben hissederdim kilometrelerce uzakta da olsam senin kalbini, yakalardım havada düşündüğün, -her şeyi.. Ve sen okurken, bilirdin aslında …
Olmasa da olur..
“Yazdıklarım hiçbir şeye benzemesin” diyen benim, kalemi kâğıda ilk vurduğumda. Kitaplarım da bir şeye benzemiyor zaten. Şarkılarım da. Resim yaptığımı da söylemiş miydim? Onlarda benzemiyor, -her hangi bir şeye. İşte benim sorunum bu! Ne …
İçindeki yangını söndür!
Hayatımın her kaybında, her yenilgisinde, her yıkıntısında, -ki insanız malum- Ağlıyorsam; gözümdeki yaşı silip, yıkıldıysam; üstümdeki tozu silkeleyip, acıdıysam; içimdeki acıyı geçip; evet, geçip, -ki geçmek içindir kendini çünkü acılar da- yeniden başladım!